تو
ازت خوشم نمی آد. زنگ می زنی که چی؟ به تو چه که من کلاس می آم یا نه.
آره اصلا لیاقت ندارم.
می خوای بگی خیلی دلسوزی؟
اس ام اس می دی حالم رو می پرسی و بلافاصله سوال می کنی اون نمرت رو
چند شدی مبادا نیم نمره بیشتر شده باشم؟
هر چی به مامان می گم بهت رو نده گوش نمی ده. بهش گفتم به خاطر تو نبود تا
حالا ۲۰۰ بار طلاقت! داده بودم.
تو زندگی من دخالت نکن. می فهمی؟
شاید تو دلت بخواد جلوی هر کسی بگی چه بیماری داری ولی من خوشم نمی آد.
به خاطر حرفای مامانه که تاحالا بهت نگفتم دخالت نکن.
حالم داره بهم می خوره.
ببین! اعصاب ندارم تلفنت رو جواب بدم. می خوای دوباره در مورد چی حرف بزنی؟
چی رو به رخ من بکشی؟
من و تو و تمام اون دانشگاه چه ۲۰ بشیم چه ۱۰ باز هم دانشجوی یه دانشگاه
بی خودیم.
واقعا نمی دونم ۱-۲ سال چطوری تحملت کردم.
بفهم اینو بفهم! پات رو از زندگی شخصی من بکش بیرون.
