خیلی عجیبه یه آدم ظاهرا مذهبی بشینه رو به روت و بگه تمایل به خودکشی داره.

وقتی آقای روانشناس که هیچ هم به آدم های مذهبی نمی خورد برای شروع کارش

 بسم الله گفت و بعد هم از مثال های مذهبی استفاده کرد فهمیدم نمی تونم بهش

 خیلی حرفا رو بزنم.

وقتی اون از روی ظاهرم نوع برخوردش رو تعیین می کنه من هم برحسب ظاهرش می گم 

که مذهبی نیست. 

فکر نمی کنم تعداد  آدم های مذهبی که وارد این رشته ها یا رشته های مرتبط می شند 

زیاد باشه. این علم این طوریه دیگه. یه چیزایی رو از آدم می گیره. یا یه روان درمانگر خوبی  

و  ظاهرا بی طرف و نسبت به نوع مراجع کنندت رنگ عوض می کنی یا به هر عقیده ای 

معتقدی و پس نمی تونی با هر مراجعی ارتباط برقرار کنی. هر دوتاش جالب نیست! 

نمی دونم نوع سومی هم وجود داره یا نه؟

گاهی وقتا حساس می شم .  فکر می کنم دارند رنگم می کنند. هر چند که طبق اصول، 

 خودشون رو با عقاید مراجع هم سو (حداقل در جلسه) نشون می دند. اما باز هم بعضی 

وقتا حس می کنم دارم یه حرفی رو می شنوم که بهش باور ندارند.